Szlak latarni morskich w Polsce

Szlakiem polskich latarni morskich

Pomysł na rowerową wyprawę polskim brzegiem Morza Bałtyckiego zrodził się z potrzeby aktywnego spędzenia wakacji. Jednak, poza samym przejazdem ze Świnoujścia na Hel, potrzebowałam dodatkowych celów na trasie. Tak właśnie w mojej głowie narodził się pomysł odwiedzenia (prawie) wszystkich latarni morskich. Jak wygląda szlak latarni morskich w Polsce?

Skąd pomysł na wyznaczenie sobie celów?

Być może ten wstęp będzie mało podróżniczy i nie każdemu się przyda, ale myślę, że warto go przeczytać. Kiedy myślisz o czymś dużym, zaczyna cię to przerastać, przytłaczać, staje się nieosiągalne, zniechęcasz się. Ale gdy podzielisz sobie taką dużą myśl, sprawę, projekt na etapy – od razu zaczyna wyglądać lepiej. Można to porównać do życia, które jest długie, ale niepewne. Kiedy podzielisz życie na lata, miesiące, dni, a nawet godziny to łatwiej będzie planować i zrealizować wyznaczone kroki.

Pierwszy raz taka myśl o wyznaczaniu sobie małych celów przyszła mi do głowy na początku tego roku. Z natury jestem niecierpliwa, nie lubię czekać, a zaplanowane sprawy chciałabym realizować od razu. Wciąż się uczę cierpliwości i stawiania małych kroków w każdym podejmowanym wyzwaniu.

W lutym wybrałam się ze znajomymi na narty do Czech, aby po latach ubrać na nogi dwie płozy i spróbować swoich sił na stoku. Stojąc na szczycie góry, myślałam o tym, w jaki sposób najszybciej powinnam dojechać na dół. Bałam się, dlatego chciałam mieć to za sobą. Takie podejście przynosiło po drodze mnóstwo wywrotek (w naszym sloganie – wirówek), które zaliczałam praktycznie za każdym zakrętem.

Po kolejnym upadku, miałam dość. Gdy po raz setny zebrałam porozrzucane narty, miałam ochotę więcej ich nie wkładać i zejść na dół na pieszo. Przyglądając się innym narciarzom pomyślałam, że powinnam taką górę podzielić na części i potraktować je jak małe kawałki, kroki, którymi podążę do wyznaczonego celu, jakim w tym przypadku był zjazd na sam dół. Stosując tę metodę, zaczęłam wyznaczać w myślach punkty, do których muszę dojechać. I tym sposobem udało się pokonać całą trasę bez wywrotek.

Przyjętą na nartach zasadę, zaczęłam praktykować w innych aspektach swojego życia. Nie tylko dotyczy to projektów podróżniczych, ale także zawodowych czy życiowych. Czasami myślimy o czymś dużym i chcemy osiągnąć coś od razu, natychmiast, a wystarczy podzielić to na drobniejsze części i wtedy dążenie do celu przychodzi dużo łatwiej i sprawniej, choć wymaga czasu. Banalnie proste, ale bardzo często o tym zapominamy.

Tak samo było w przypadku wyprawy rowerowej. Pomysł przejechania w ciągu 7 dni całego wybrzeża wydawał mi się nierealny i bardzo trudny. Jednak podzielenie tego na etapy, zaplanowanie trasy oraz wyznaczenie punktów pośrednich sprzyjało pedałowaniu. Tym sposobem wymyśliłam, że w trakcie przejazdu odwiedzę (prawie) wszystkie latarnie morskie. Prawie, ponieważ nad polskim morzem jest ich 15, z czego 13 nad otwarty morzem, a dwie nad zatoką gdańską – jedna w Gdańsku, a druga w Krynicy Morskiej. Tych dwóch ostatnich nie miałam szansy zobaczyć, ponieważ moja podróż kończyła się w Helu. Dlatego odwiedziłam 13 i w dzisiejszym wpisie dowiesz się o nich nieco więcej.

Tutaj znajdziesz wpisy z całej wyprawy rowerowej

Szlak Latarń Morskich nad polskim Morzem Bałtyckim
Szlak Latarni Morskich nad polskim Morzem Bałtyckim

Polskie latarnie morskie

1. Latarnia morska Świnoujście

Początek trasy rowerowej był w Świnoujściu i to właśnie tutaj odwiedziłam także pierwszą latarnię morską. Budowę latarni morskiej w Świnoujściu rozpoczęto w 1854 roku, a 1 grudniu 1857 roku rozbłysnęło jej pierwsze światło. Po zbudowaniu była najwyższym tego typu obiektem na świecie (68 metrów), o zasięgu światła 25 mil morskich (ok. 46 km). Niegdyś ośmiokątny kształt wieży z początku XX wieku zmieniono na walcowaty. Uszkodzona z powodu II wojny światowej oraz rozbudowy portu, przez lata była niedostępna dla turystów. Od listopada 1998 roku do wiosny 2000 roku przeprowadzono remont, który objął wieżę z przyległymi do niej dwukondygnacyjnymi budynkami. Od 2001 roku latarnia morska została udostępniona do zwiedzania. Na taras widokowy prowadzi 308 schodów.

Latarnia morska w Świnoujściu otwarta jest od listopada do końca lutego w godzinach 10:00 – 16:00, od marca do końca czerwca oraz we wrześniu i październiku w godzinach 10:00 – 18:00, a w sezonie letnim – w lipcu i sierpniu w godzinach 10:00 – 20:00. Bilet normalny kosztuje 8 zł, ulgowy 5 zł. Warto wiedzieć, że na schodach obowiązuje ruch lewostronny.

Adres: ul. Bunkrowa 1, 72-600 Świnoujście

Latarnia morska Świnoujście
Latarnia morska Świnoujście

2. Latarnia morska Kikut

Drugą latarnią morską, która tego samego dnia znajdowała się na trasie była latarnia morska Kikut. Powstała na bazie dawnej wieży widokowej zbudowanej w I poł. XX wieku. Okoliczni mieszkańcy nazwali taką wieżę „Kiekturn”. W jej górnej części znajdowały się okna widokowe, a nad nimi dach w kształcie piramidy o podstawie wielokątnej. W 1962 roku na wieży uruchomiono bezzałogową latarnię morską.

W latach 80-tych latarnię elektryczno-gazową zastąpiono latarnią elektryczną, a w 1994 roku, po kolejnej modernizacji i zamontowaniu zautomatyzowanego sprzętu, latarnia została zaliczona do typu świateł niedozorowanych. Wieża latarni jest okrągła, zbudowana z kamieni ciosanych do wysokości 10,2 metrów, a podwyższenia z cegły. Średnica wewnętrzna wieży u podstawy wynosi 3,3 m, grubość muru u podstawy 1,1 m, u góry 0,7 m. Wysokość całkowita wieży to  15 metrów. Dzięki usytuowaniu na klifie wysokość światła jest największa na Wybrzeżu Zachodnim i wynosi 91,5 m n.p.m., a zasięg światła 16 mil morskich (ok. 29,6 km). Latarnia morska jest własnością Urzędu Morskiego w Szczecinie. Nie jest udostępniona do zwiedzania.

Latarnia morska Kikut
Latarnia morska Kikut

3. Latarnia morska Niechorze

Kolejną latarnią, która okazała się moim numerem jeden pod względem architektury, była latarnia morska Niechorze. Rozwój żeglugi i brak nawigacji morskiej między Kołobrzegiem a Świnoujściem, przyczyniły się do podjęcia decyzji o budowie w pobliżu Niechorza latarni morskiej. Budowę ukończono 1 grudnia 1866 roku na mocy zarządzenia niemieckiego Ministerstwa Żeglugi z 15 maja 1863 roku. Podczas II wojny światowej pocisk artyleryjski znacznie uszkodził wieżę, a całej budowli zagrażało 8 min założonych przez wycofujące się wojska niemieckie. Miny zostały rozbrojone i 18 grudnia 1948 roku zniszczona budowla została odbudowana. W latach 1999-2000 przeprowadzono generalny remont obejmujący wieżę i przylegające do niej budynki wraz z murami.

Latarnia morska Niechorze wieczorem
Latarnia morska Niechorze wieczorem

45-metrową budowlę z czerwonej cegły wzniesioną na wysokim klifie, ochrania przed morskimi falami opaska betonowa o długości 500 metrów. Podstawą wieży jest czworoboczny budynek wraz z przybudówkami. Na wysokości 35,7 metrów ulokowano taras widokowy dostępny dla turystów. Obok latarni znajdują się budynki mieszkalne oraz pomieszczenia gospodarcze. Ciekawostką jest ilość schodów prowadzących na szczyt latarni. Różne źródła podają iż należy pokonać od 207 do 210 schodków.

Światło latarni widoczne jest z odległości 20 mil morskich (ok. 37 kilometrów), dzięki żarówce o mocy 1000 W, która jest 20-krotnie wzmocniona przez system pryzmatów. Wysokość emitowanego światła wynosi 62,8 m n.p.m. Do II wojny światowej za paliwo służył olej rzepakowy (rocznie zużywano 1500 kg).

Wejście do latarni morskiej jest możliwe codziennie w godzinach 10:00 – 20:00 w sezonie letnim oraz w godzinach 10:00 – 18:00 poza sezonem. Bilet normalny kosztuje 8 zł, a bilet ulgowy 5 zł.

Adres: ul. Polna 30, 72-350 Niechorze

Latarnia morska Niechorze
Latarnia morska Niechorze

4. Latarnia morska Kołobrzeg

Drugi raz w tym roku miałam okazję odwiedzić latarnię morską w Kołobrzegu. Pierwszy raz byłam tutaj w czerwcu, ponieważ właśnie w Kołobrzegu odpływał prom na Bornholm, który także zwiedziłam na rowerze. Więcej o wyprawie rowerowej na Bornholm.

Pierwsze światło latarni morskiej w Kołobrzegu zapalono w 1666 roku. Świeciło ono okresowo, wyłącznie w czasie oczekiwania na przybycie statków. Na stałe światło latarni kołobrzeskiej zapalono dopiero 200 lat później, służył temu maszt z wysięgnikiem zamontowanym na stacji pilotów. Palono na nim lampy Fresnela na olej rzepakowy, zużywając rocznie 77 kg tego paliwa. W 1899 roku podwyższono światło latarni poprawiając tym samym jej widzialność. Kolejną zmianę wprowadzono w 1909 roku. Wówczas zastosowano gazowe źródło światła na wysokości 25 metrów w nowo wybudowanej wieży murowanej. Zasięg latarni wzrósł wówczas do 12 mil morskich. Zniszczona w czasie działań wojennych w 1945 roku latarnia została odbudowana. Wieżę jej wzniesiono wykorzystując konstrukcję dawnego fortu stojącego u podnóża wejścia do portu w Kołobrzegu.

Obecnie wieża latarni wznosi się na wysokość 26 m n.p.m., a jej zasięg dochodzi do 16 mil morskich (ok. 29 km). Źródłem światła jest obrotowy aparat optyczny o dziesięciu ścianach świetlnych, a w każdej ścianie umieszczone są dwie żarówki, każda o mocy 200 W. Światło latarni wznosi się na wysokości 36,5 m n.p.m.

Latarnia morska w Kołobrzegu otwarta jest przez cały rok w godzinach 10:00 – 17:00, a w lipcu i sierpniu – do zachodu słońca. Bilet normalny kosztuje 8 zł, a ulgowy 6 zł.

Adres: ul. Morska 1, 78-100 Kołobrzeg

Latarnia morska w Kołobrzegu
Latarnia morska w Kołobrzegu

5. Latarnia morska Gąski

Latarnię morską w Gąskach zbudowano w 1878 roku. Wieży nadano kształt okrągły wnosząc ją na wysokość 51,2 m n.p.m. Źródłem światła była lampa naftowa – aparat Fresnela II klasy dający światło białe, widoczne z odległości 18 mil morskich (ok. 33 km). Już w 1927 roku na latarni zamontowano światło elektryczne.

W czasie działań wojennych latarnia morska w Gąskach nie ucierpiała znacząco. Nieznacznemu uszkodzeniu uległo tylko urządzenie optyczne. Latarnię ponownie uruchomiono w 1948 roku. Obecnie na latarni zainstalowany jest aparat optyczny cylindryczno-stożkowy Fresnela o średnicy 1200 mm, źródło światła stanowi żarówkę o mocy 1500 W. Wysokość latarni wynosi 49,8 m n.p.m., a światło wznosi się na wysokości 51,1 m n.p.m. Zasięg to 23,5 mil morskich (ok. 43 km).

Latarnia morska w Gąskach jest udostępniona dla zwiedzających. Od listopada do 15 kwietnia zwiedzać można jedynie po uzgodnieniu z latarnikiem, od 15 kwietnia do końca października od 10:00 do 18:00. W lipcu i sierpniu latarnia jest otwarta od 10:00 do zachodu słońca, ale warto wiedzieć, że w ciągu dnia między 13:00 a 15:00 jest przerwa. Bilet normalny kosztuje 8 zł, a ulgowy 6 zł.

Adres: ul. Latarników 7, 76-034 Gąski

Latarnia morska w Gąskach
Latarnia morska w Gąskach

6. Latarnia morska Darłowo

Ten dzień, w czasie którego miałam odwiedzić latarnie morską w Darłowie, był długi i bardzo męczący. Samo znalezienie latarni morskiej nie należało do łatwych. Jednak mimo przeciwności losu – udało się.

Pierwsza zmianka o latarni morskiej w Darłowie pochodzi z 1715 roku, kiedy zarządzono ustawienie świateł po obu stronach rzeki Wieprzy, co miało zapewnić bezpieczeństwo statkom wpływającym do portu. Nie wiadomo jednak czy wykonano to zadanie. Natomiast pewne jest, że w 1885 roku u nasady falochronu wschodniego zbudowano parterową, niedużą stację pilotów z kwadratową wieżą, w której na drugim piętrze znajdował się pokój dyżurnego, mającego za zadanie obserwowanie redy i obsługę latarni wskazującej swoim światłem drogę do portu. Lampa wraz z soczewką IV klasy umieszczona była w oknie na wysokości 12,2 m n.p.m. Świeciła światłem stałym, czerwonym o zasięgu 6 mili morskich.

W 1899 roku w urządzeniu świetlnym wymieniono soczewkę, a w 1904 roku zmieniono charakterystykę światła. Od tego czasu świeci światłem białym, przerywanym. Ponownie zmieniono optykę latarni podczas podwyższenia wieży o jeszcze jedną kondygnację w 1927 roku. Dzięki tej przebudowie zwiększono zasięg latarni do 15 mil morskich (ok. 27,8 km). W takim stanie latarnia funkcjonuje do dnia dzisiejszego.

W 1996 roku przeprowadzono modernizację zasilania źródła światła, zapewniając nieprzerwane świecenie latarni, nawet przy braku zasilania prądem elektrycznym, na czas jednego tygodnia. Po remontach, które miały miejsce w latach 1999-2000, latarnia została udostępniona dla turystów w sierpniu 2000 roku.

Latarnia morska jest otwarta codziennie w godzinach 10:00 – 17:00, a w sezonie wakacyjnym od 10:00 do zachodu słońca. Bilet normalny kosztuje 8 zł, a ulgowy 6 zł. Dla dzieci poniżej 4 roku życia wejście jest bezpłatne.

Adres: ul. Wschodnia 14, 76-150 Darłowo

Latarnia morska Darłówko
Latarnia morska Darłówko

7. Latarnia morska Jarosławiec

Kolejnym przystankiem na mojej rowerowej mapie był Jarosławiec. Pierwsza wzmianka o konieczności wybudowania w latarni morskiej w Jarosławcu pochodzi z 1818 roku. Dokładnie 11 lat później, w 1829 roku rozpoczęła się jej budowa, 380 metrów od morza. Otwarcie nastąpiło w 1838 roku. Latarnia została zbudowana z czerwonej i glazurowanej cegły, na planie koła, a każdą kondygnację podkreśla ozdobny gzyms. Balkon widokowy znajduje się na wysokości 33 m n.p.m., z którego roztacza się widok zarówno na morze, jak i na dwa duże, przybrzeżne jeziora. Wysokość światła to 50,2 m n.p.m., a jego zasięg wynosi 23 mile morskie (ok. 42 km). W 1993 roku latarnia została wpisana do rejestru zabytków. Z pewnością każdy turysta ją znajdzie, ponieważ znajduje się w centrum Jarosławca. Jest udostępniona dla zwiedzających.

Latarnie morską w Jarosławcu można zwiedzać w maju, czerwcu i wrześniu w godzinach 15:00 – 17:00, w lipcu i sierpniu od godziny 10:00 do zachodu słońca. Bilet normalny kosztuje 8 zł, ulgowy 6 zł.

Adres: ul. Szkolna 1, 76-107 Jarosławiec

Latarnia morska Jarosławiec
Latarnia morska Jarosławiec

8. Latarnia morska Ustka

Ustka to miejsce, które odwiedziłam dwukrotnie podczas tegorocznych wakacji. Śmiem twierdzić, że to właśnie tutaj, podczas weekendowego pobytu, w czasie którego odwiedzałam mamę w sanatorium, narodził się w mojej głowie pomysł na wyprawę rowerową. Z perspektywy czasu myślę że był to jeden z lepszych wyjazdów, na który się zdecydowałam, pomimo przeciwności losu, które wówczas się pojawiały.

Tak czy inaczej… latarnię morską w Ustce odwiedziłam dwukrotnie. Można ją znaleźć u ujścia rzeki Słupi, w pobliżu nabrzeża pasażerskiego, po wschodniej stronie falochronu. Ośmiokątna wieża, której uroku dodają gzymsy, daszki oraz okna różnego rozmiaru. Na szczyt wieży prowadzą betonowe oraz metalowe schodki. W 1993 roku latarnia została wpisana do rejestru zabytków. Wysokość latarni wynosi 19,5 m n.p.m., wysokość światła to 22,2 m n.p.m., a jego zasięg wynosi 18 mil morskich (ok. 33 km). Rozciąga się z niej widok na ujście Słupi morze, port w Ustce, a także na most, który o każdej pełnej godzinie przepuszcza pieszych na drugą stronę rzeki.

Latarnię morską w Ustce można odwiedzać w lipcu i sierpniu od godziny 10:00 do zachodu słońca, a w pozostałe miesiące godziny są zmienne. Bilet normalny kosztuje 8 zł, a ulgowy 6 zł.

Adres: ul. Marynarki Polskiej 1, 76-270 Ustka

Latarnia morska Ustka
Latarnia morska Ustka

9. Latarnia morska Czołpino

Latarnie morską w Czołpinie zaprojektował niemiecki inżynier E. Kummer w 1872 roku. Została wybudowana w XIX wieku na najwyższej w okolicy wydmie (56 m n.p.m.), w odległości ok. 1000 m od brzegu. Wieża została zbudowana na kamiennej, okrągłej podstawie o średnicy 7 m. Do lat 30. XX wieku źródłem światła był olej, który zastąpiono energią elektryczną. Do dziś latarnia pełni funkcje orientacyjne, a zasięg światła wynosi 22 mile morskie (ok. 40 km). Latarnia nie została zniszczona w czasie II wojny światowej. Od 1994 roku udostępniono ją dla turystów.

Latarnia morska w Czołpinie znajduje się pomiędzy Łebą a Rowami, na terenie Słowińskiego Parku Narodowego i jest najbardziej oddaloną od skupisk ludzkich budowlą tego typu. U jej podnóża znajduje się Dom Latarnika. Od parkingu, na którym można zostawić samochód, do latarni jest ok. 1,5 kilometra. Warto wiedzieć, że ostatni odcinek trzeba pokonać schodami. Teren jest raczej piaszczysty, dlatego wejście z rowerem czy wózkiem dziecięcym będzie utrudnione. Rower zostawiony u podnóża schodów szczęśliwie doczekał się mojego powrotu.

Po raz pierwszy latarnię morską odwiedziłam w lipcu 2018 roku. Wówczas spacerowałam po słynnych Wydmach Czołpińskich, które zrobiły na mnie niesamowite wrażenie. Dlatego będąc tutaj gorąco polecam także je odwiedzić.

Latarnia można zwiedzać od 1 maja do 15 czerwca w godz. 10:00 – 18:00,  od 16 czerwca do 31 sierpnia w godz. 10:00 – 20:00 oraz od 1 września do 30 września w godz. 10:00 – 18:00. Bilet normalny kosztuje 4 zł, ulgowy 2 zł. Samochód musimy zostawić na parkingu Czołpino Leśny (6 zł za samochód osobowy) i wykupić bilet wstępu do Słowińskiego Parku Narodowego – 6 zł normalny, 3 zł ulgowy.

Adres: ul. Ogrodowa 12, 76-214 Smołdzino

Latarnia morska Czołpino
Latarnia morska Czołpino

10. Latarnia morska Stilo

Stilo to miejsce, które zdecydowanie mogę określić mianem pechowego. I to z dwóch powodów. Pierwszy jest taki, że były dwa podejście do odwiedzenia latarni, ponieważ tego dnia od rana siąpił deszcz, dwukrotnie podejmowałam próbę wyjścia z restauracji przy parkingu dla samochodów w okolicach latarni. Gdy za trzecim razem udało się wyruszyć na podbój 10-tej na trasie latarni morskiej, przy podjeździe zerwał się łańcuch w moim rowerze. Naprawa była nie lada wyzwaniem, ale udało się. Latarnia odhaczona! Było warto, ponieważ trafiła na drugie miejsce mojego rankingu najładniejszych latarni.

Drogowskaz przy latarni morskiej Stilo
Drogowskaz przy latarni morskiej Stilo

Decyzję o budowie morskiego oznakowania brzegowego w okolicy Łeby podjął rząd pruski na początku XX wieku. Projekt został opracowany przez Waltera Korte ze Złotowa, który był znanym, berlińskim konstruktorem budowli morskich. Lokalizacja latarni morskiej i urządzeń dźwigowych została wybrana na wydmę na północ od Chat w Stilo, niedaleko Nowego Sasina.

W 1904 roku rozpoczęto budowę latarni morskiej. Rok później powstało zaplecze socjalne i techniczne – budynek mieszkalny, maszynownia oraz magazyn. W 1906 roku włączono do systemu oznakowania nawigacyjnego latarnię morską oraz akustycznego urządzenia ostrzegawcze. Trzydziestometrowa, szesnastokątna wieża zwężająca się ku górze, składała się z żeliwnych płyt. U podstawy szerokość wieży wynosiła 7,3 m, a pod laterną 3,9 m. Źródła światła zostało umieszczone na wysokości 75 m n.p.m., a jego zasięg wynosi 23,5 mil morskich.

W 1926 roku zmodernizowano urządzenie świetlne oraz maszynownię. Dotychczasową lampę wymieniono na żarówkę o mocy 2000 W oraz zainstalowano światło rezerwowe zasilane gazem. W 1937 roku powstał nowy budynek maszynowni. W czasie II wojny światowej, latarnia została ostrzelana, a uszkodzeniu uległa soczewka i szyb laterny. Światło latarni ponownie zaświeciło w kwietniu 1946 roku. 1 czerwca 1992 roku udostępniono latarnię dla zwiedzających. Administratorem latarni jest Urząd Morski w Gdyni.

Latarnia morska Stilo otwarta jest w maju, czerwcu i wrześniu w godzinach 10:00 – 13:00 oraz 14:00 – 17:00 oraz w lipcu i sierpniu w godzinach 10:00 – 19:00. Bilet normalny kosztuje 6 zł, a ulgowy 4 zł.

Adres: ul. Morska 25, 84-210 Sasino

Latrnia morska Stilo
Latrnia morska Stilo

11. Latarnia morska Rozewie

Ostatniego dnia wyprawy rowerowej do odwiedzenia były trzy latarnie morskie. Przedostatni nocleg zaplanowany był w Karwii, dlatego z samego rana wyruszyłam w kierunku Helu, aby zakończyć wyprawę i zobaczyć ostatnie trzy wieże.

Historia latarni morskiej w Rozewiu jest długa, ale postaram się ją skrócić. Kształt i wygląd obecnej latarni morskiej został uformowany przez obiekt, który wybudowano tutaj na początku XIX wieku. W 1821 roku wzniesiono okrągłą, lekko zwężającą się ku górze wieżę, z kamieni polnych i cegieł. Z zewnątrz wieżę otynkowano i pomalowano na biało. Nad częścią murowaną postawiono stalową, okrągłą, szesnastokątną laternę zakończoną kopulastym dachem. Cześć stalowa została pomalowana na czerwono-brązowy kolor, a laterna na ciemnozielony. Całkowita wysokość wynosiła 21,3 m n.p.m. Latarnia po raz pierwszy rozbłysła 15 listopada 1822 roku.

W II poł. XIX wieku na wybrzeżu powstało większość latarni morskich. W celu odróżnienia latarni w Rozewiu od latarni morskiej w Czołpinie, wybudowano w Rozewiu drugą latarnię, w odległości 190 metrów w kierunku zachodnim, od dotychczas istniejącej wieży. Nowa latarnia miała wysokość 28,8 m n.p.m. i została zbudowana z cegły na planie ośmiokąta. Pomalowano ją na pomarańczowo. Uruchomiono ją 1 stycznia 1875 roku, a światło zamontowane w niej było dokładnie takie samo, jak w latarni poprzedniej. Od tamtej pory obie świeciły, dzięki czemu dwa światła zdecydowanie pozwalały odróżnić przylądek Rozewie i wyeliminować pomyłkę nawigatora.

Obie latarnie świeciły razem do 1910 roku. Wtedy dokonano przebudowy starej wieży, czyniąc z niej nowoczesną latarnię, a wieża z 1875 toku została na stałe wyłączona z eksploatacji. Dobudowano metalowy korpus, a poziom światła podwyższono o 5 metrów. Latarnia w niezmienionym kształcie przetrwała do 1978 roku. W latach 1957 – 1997 Rozewie włączone było do łańcucha radiolatarń Zatoki Gdańskiej, wysyłają sygnał kropka, kreska, kropka, trzy kreski wg alfabetu Morse’a.

Do dzisiaj w Rozewiu znajdują się dwie latarnie morskie. Jedną można zwiedzać, a druga oddalona jest nieco dalej i nie ma drogi dojazdu prowadzącej pod latarnię. Jednak można ją nadal zobaczyć z daleka.

Latarnia morska w Rozewiu otwarta jest w maju, czerwcu i wrześniu w godzinach 10:00 – 14:00 oraz 15:00 – 18:00 oraz w lipcu i sierpniu w godzinach 9:00 – 19:00.

Adres: ul. Leona Wzorka 3, 84-104 Władysławowo

Latarnia morska Rozewie
Latarnia morska Rozewie

12. Latarnia morska Jastarnia

Druga latarnia morską, która została do odwiedzenia ostatniego dnia wyprawy, była latarnia morska w Jastarni. Szukania jej było co niemiara, ale gdy udało się ją znaleźć, taka oto czekała na mnie historia…

W okolicy Jastarni wybudowano na przestrzeni lat kilka latarń morskich. Po raz pierwszy światło zapalono w latarni morskiej Jastarnia Bór 15 grudnia 1872 roku. Dzięki temu zapełniono lukę pomiędzy przylądkiem Rozewie a Helem. Wieża o wysokości 20,5 m n.p.m. została pomalowana na biało, a laterna z daszkiem na ciemnozielony kolor. Obiekt wyłączono z eksploatacji w 1936 roku, z chwilą powstania latarni na Szwedzkiej Górze. We wrześniu 1939 roku latarnia została wysadzona w powietrze przez polskich żołnierzy, podobnie jak stara latarnia morska w Helu. Latarnię morską w Jastarni, którą można tam znaleźć do dziś, uruchomiono ponownie 22 grudnia 1949 roku. Do jej zbudowania wykorzystano elementy wieży, na której zainstalowano akustyczne urządzenia ostrzegawcze. Na stalowej kolumnie kształtu walca o wysokości 13,3 m n.p.m. zainstalowano dziesięciokątną laternę. Wewnątrz umieszczono cylindryczną soczewkę z żarówką o mocy 500 W. Zasięg światła wynosił 15 mil morskich (ok. 28 km).

Ze względu na brak odpowiednich warunków do przebywania wewnątrz wieży, obiekt nie jest udostępniony do zwiedzania.

Adres: ul. Kościuszki 2A, 84-140 Jastarnia

Latarnia morska Jastarnia
Latarnia morska Jastarnia

13. Latarnia morska Hel

Ostatnia, 13 latarnia morska, którą miałam okazję odwiedzić, znajdowała się w miejscowości Hel. Po raz pierwszy latarnię zbudowano tutaj w latach 1806-1827. Na szczycie okrągłej wieży o wysokości 40 metrów ustawiono laternę z urządzeniem świetlnym o zasięgu światła 17 mil morskich. Podczas mgły oddawano strzały z armaty ustawionej w sąsiedztwie latarni w celu poinformowania przepływające statki o bliskości brzegu. W 1910 roku nieszczęśliwy wypadek przy jej obsłudze spowodował śmierć latarnika. W 1939 roku artylerzyści niemieccy wybrali helską latarnię jako doskonały cel dla dział pancerników. Wyniosła wieża ułatwiała niszczenie obiektów na cyplu. Rozkaz zniszczenia latarni wydał komendant Włodzimierz Steyer, dowódca obrony rejonu umocnionego Helu. Dokładnie 19 września 1939 roku rozkaz ten został wykonany. Jeszcze w trakcie trwania II wojny światowej, miejscowa ludność w 1942 roku wybudowała nową latarnię. Nieopodal fundamentów poprzedniej postawiono ośmiokątną wieżę o wysokości 41,5 metra, umieszczając w niej aparaturę optyczno- świetlną o zasięgu 17 mil morskich (ok. 35 km).

Od 1 sierpnia 1992 roku, na mocy porozumienia zawartego z Urzędem Morskim w Gdyni, latarnia została udostępniona dla zwiedzających. W latach 2001-2002 latarnia morska przeszła kapitalny remont, m.in. wzmocniono i uszczelniono jej korpus oraz pomalowano na czerwono.

Latarnia morska w Helu otwarta jest w maju, czerwcu i wrześniu w godzinach 10:00 – 14:00 oraz 15:00 – 18:00 oraz w lipcu i sierpniu w godzinach 10:00 – 19:00.

Adres: ul. Bałtycka, 84-150 Hel

Latarnia morska Hel
Latarnia morska Hel

Absolwentka Turystyki i Rekreacji oraz Dziennikarstwa Internetowego. Zawodowo zajmuję się marketingiem internetowym. Uwielbia podróżować i planować, chociaż pakowanie nie jest jej mocną stroną. Zakochana w Hiszpanii. Jej podróżniczym marzeniem jest Kuba, Patagonia oraz Japonia. Lubi zaszyć się w domowym zaciszu z kubkiem herbaty i książką. W wolnych chwilach aktywnie spędza czas - w butach biegowych lub na rowerze, a zimą na basenie lub łyżwach.

Postaw mi kawę!

Postaw mi kawę

Zarezerwuj nocleg na Booking.com

Booking.com

O mnie

Nazywam się Marta i jestem autorką tego bloga. Miło mi, że tu jesteś :). Kilka słów o mnie… jestem podróżniczką z zamiłowania oraz „turystką” i redaktorką z wykształcenia

Podróże w 2024 roku

  • styczeń Alicante i Marrakesz
  • luty – Ustka
  • marzec Teneryfa i Góry Opawskie
  • kwiecień – Tajlandia
  • maj – szlak rowerowy wzdłuż Odry i Nysy
  • czerwiec – Tatry
  • wrzesień – Czarnogóra

Facebok

Instagram